Altun Yaruk, içinde “Şehzade ile Aç Pars Hikâyesi” gibi yer yer lirik bir eda taşıyan ve ağıtları andıran şiirleri içerir. İçinde açlıktan ölmek üzere olan bir parsı kurtarmak isteyen, özverili şehzade anlatılır. Parsın ölmemesi için şehzade kendisini ona yem eder. Sonunda Burkan, şehzadenin, kendisi olduğunu söyler. Bu hikâye de çok canlı ve akıcı bir biçeme sahiptir. Şehzadenin ölümü üzerine söylenen şiirlerde ise tam bir ağıt havası vardır.